Dnia 12 sierpnia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. poz. 1448). Nowe przepisy wprowadzają możliwość dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych do kwoty 100.000 zł przy nabyciu nowych środków trwałych oraz wyłączają z podatku u źródła wydatki na nabycie biletów lotniczych dla przewozów pasażerskich. Przepisy dotyczą zarówno podatników podatku CIT, jak i podatników podatku PIT.

Nowe regulacje wprowadziły możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 KŚT w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100.000 zł. Przy czym kwota 100.000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, która może być obecnie zaliczona do kosztów uzyskania przychodu (w momencie zapłaty).

Jednorazowa amortyzacja dotyczy fabrycznie nowych ściśle określonych środków trwałych – grupy 3-6 i 8 KŚT o wartości początkowej wynoszącej co najmniej 10.000 zł.  Przy dwóch środkach trwałych łączna wartość powinna wynosić co najmniej 10.000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekraczać 3.500 zł.

Przepisy wprowadzają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłatę dokonaną na poczet nabycia środka trwałego objętego omawianą regulacją również do wysokości kwoty 100.000 zł.

Podatnik ma możliwość wyboru w jakim okresie skorzystać z jednorazowego odpisu. Odpis może być dokonany najwcześniej w miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych w równych ratach co miesiąc, w równych ratach co kwartał bądź też jednorazowo na koniec roku podatkowego.

W przypadku małych podatników, bądź podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, którzy mogą skorzystać z jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy CIT i odpowiednio art. 22k ust. 7 ustawy PIT (jednorazowa amortyzacja środków trwałych, w tym używanych, z grupy 3-8 KŚT z wyłączeniem samochodów osobowych, do limitu 50.000 EUR w skali roku), jak i jednorazowej amortyzacji wprowadzanej omawianą nowelizacją, a więc w przypadku zbiegu preferencji dotyczących szybszej amortyzacji, podatnik dokonuje wyboru, z której możliwości szybszej amortyzacji będzie korzystał. 

W przepisach przewidziano konieczność zwrotu uzyskanej przez podatnika „korzyści” podatkowej w postaci zaliczenia do kosztów podatkowych wpłaty na poczet nabycia środka trwałego. Jeżeli podatnik zaliczył do kosztów podatkowych wpłatę na poczet nabycia środka trwałego, a następnie:

- przez nabyciem tego środka trwałego zlikwidował działalność bądź też zmienił formę opodatkowania na zryczałtowaną,

- po nabyciu tego środka trwałego nie dokonał jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego lub zbył odpłatnie środek trwały,

wówczas podatnik zobowiązany będzie powiększyć przychody o wpłatę na poczet nabycia środka trwałego odpowiednio na ostatni dzień prowadzenia działalności przed jej likwidacją, na ostatni dzień prowadzenia działalności przed zmiana formy jej opodatkowania, na dzień dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego zgodnie z zasadami ogólnymi, albo na dzień odpłatnego zbycia środka trwałego.

Każdorazowo przed podjęciem decyzji o skorzystaniu z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego podatnik powinien rozważyć czy omawiane przepisy będą dla niego korzystne. Efektem jednorazowej amortyzacji jest bowiem zwiększenie kosztów podatkowych, co z kolei może być niekorzystne dla podatnika ponoszącego stratę podatkową.

Dodatkowo, oprócz zmian w zakresie amortyzacji, zmieniono regulacje dotyczące podatku u źródła z tytułu przychodów uzyskiwanych na terenie RP przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, wyłączając z opodatkowania przychody uzyskane z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, do skorzystania z którego wymagane jest posiadanie przez pasażera biletu lotniczego. Zatem nie ma już konieczności uzyskania certyfikatu rezydencji przy korzystaniu z przewozów pasażerskich rejsowych dla zwolnienia z podatku u źródła przy zakupie biletu lotniczego.

Ustawa weszła w życie z dniem 12 sierpnia 2017 r., jednakże przepisy w brzmieniu nadanym w omawianej nowelizacji mają zastosowanie do środków trwałych nabytych od 1 stycznia 2017 r. i dokonanych od tego dnia wpłat na poczet nabycia tych środków.

Agnieszka Jasica-Skalbmierska, doradca podatkowy, ATA Finance