Czy pośrednictwo handlowe podlega limitowaniu w kosztach uzyskania przychodów?
Zdaniem organów podatkowych tak. Umowa stałych usług agencyjnych, będąca umową pośrednictwa handlowego mieści się bowiem w katalogu usług niematerialnych podlegających ograniczeniu co do wysokości kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT – tak stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.191.2020.2.JKT).
Sprawa dotyczyła spółki, która świadczy usługi w zakresie recyklingu i odzysku odpadów opakowaniowych, a także prowadzi kampanie edukacyjne na rzecz ochrony środowiska. Zawarła ona z pośrednikiem handlowym (będącym podmiotem powiązanym) umowę o świadczenie stałych usług agencyjnych, której celem jest pośredniczenie w zdobywaniu zleceń. Obowiązki pośrednika wynikające z umowy nie odbiegają od standardowych przy tego typu transakcjach i obejmują przede wszystkim doprowadzenie do podpisania umów na rzecz Spółki, pozyskiwanie nowych klientów, gromadzenie niezbędnej dokumentacji, badanie wiarygodności potencjalnych kontrahentów, udzielanie im informacji oraz pośredniczenie w negocjowaniu warunków umów.
Wnioskodawca wskazał, że nabywane usługi wykazują wiele cech odmiennych od podlegających limitowaniu usług doradczych lub reklamowych. Zakres zadań pośrednika jest zdecydowanie szerszy, a wykonywane przez niego, niejako przy okazji, czynności promocyjne są nieodzownym elementem jego pracy. Nie świadczy on jednak usług reklamowych sensu stricto.
Dyrektor KIS nie zgodził się jednak z tym stanowiskiem. Zdaniem organu podatkowego zawarty w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT katalog kosztów limitowanych zawiera w sobie świadczenia wyraźnie nazwane oraz mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. Opisana przez Spółkę usługa mieści się w tej drugiej grupie. Na poparcie tej tezy w interpretacji został przytoczony szereg definicji słownikowych kolejnych świadczeń wymienionych w przepisie będącym przedmiotem zapytania. Organ przywołał także fragmenty wielu niezwiązanych ze sprawą orzeczeń sądów administracyjnych i TSUE.
Z takim rozstrzygnięciem nie sposób się zgodzić. Pominięto w nim zupełnie argumenty prezentowane w orzeczeniach zapadłych na gruncie zbliżonych stanów faktycznych, które są korzystne dla podatników. WSA w Krakowie w wyroku z dnia 14 listopada 2018 r. (sygn. I SA/Kr 1006/18) zauważył, że poszczególne umowy pośrednictwa różnią się czynnościami, jakie mają wykonywać pośrednicy, dlatego też w każdym przypadku należy w sposób indywidualny dokonywać oceny tych czynności, w kontekście ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Ten sam sąd w wyroku z dnia 20 lutego 2019 r. (sygn. I SA/Kr 1398/18) zauważył dodatkowo, że "świadczenie o podobnym charakterze" to nie każde świadczenie niematerialne, ale tylko świadczenie równorzędne pod względem prawnym do (świadczeń) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń. Za równorzędne z całą pewnością nie można jednak uznać usługi pośrednictwa handlowego, które charakteryzuje się własną specyfiką i ma odmienny cel.
Z uwagi na ukształtowaną już niekorzystną linię interpretacyjną w tym zakresie podatnikom pozostaje bronić swoich praw w sądach, które zdają się wykazywać większe zrozumienie dla specyfiki złożonych operacji handlowych.
Wojciech Jasiński, konsultant podatkowy, ATA Tax Sp. z o.o.
Zainteresował Cię ten temat?