Zmiany przepisów w obszarze cen transferowych, obowiązujące od 1 stycznia 2019 roku, obejmują wprowadzenie do polskiego systemu podatkowego uproszczonych zasad rozliczeń (tzw. safe harbour), które znajdą zastosowanie między innymi do prostych form finansowania dłużnego między podmiotami powiązanymi -  pożyczek, kredytów i obligacji.

Rozwiązanie to oznacza, że w przypadku spełnienia przez podatnika szeregu warunków wskazanych w ustawie (art. 11g ustawy o CIT oraz art. 23s ustawy o PIT), organy podatkowe nie będą kwestionować przyjętych zasad oprocentowania. Ponadto, podatnik zostanie zwolniony z obowiązku przygotowania analizy porównawczej lub opisu zgodności dla tych transakcji.

Jednym z warunków skorzystania z mechanizmu safe harbour jest ustalenie poziomu oprocentowania pożyczki w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu Ministra Finansów aktualnym na dzień zawarcia umowy. Przedmiotowe obwieszczenie będzie wydawane nie rzadziej niż raz
w roku – w zależności od zmiany warunków ekonomicznych.

Zgodnie z obwieszczeniem MF opublikowanym w dniu  31 grudnia 2018 r., od 1 stycznia 2019 roku, rodzaj bazowej stopy procentowej dla przedmiotowych transakcji:

• w złotych – stanowi WIBOR 3M;
• w dolarach amerykańskich - stanowi LIBOR USD 3M;
• w euro – stanowi EURIBOR 3M;
• we frankach szwajcarskich – stanowi LIBOR CHF 3M;
• funt brytyjski – stanowi LIBOR GBP trzymiesięczny.

Marża wynosi z kolei 2 proc. Jeśli wartość bazowej stopy  procentowej, określonej w obwieszczeniu, przyjmuje wartość mniejszą od zera – marża stanowi sumę wartość bezwzględnej bazowej stopy procentowej, powiększonej o 2 proc.

Przykład:

Załóżmy, że Spółka X udzieliła podmiotowi powiązanemu - Spółce Y, pożyczki w euro. Stawka EURIBOR 3M w dniu zawarcia umowy wynosiła -0,5 proc.  Jeśli podatnik chce skorzystać z nowego mechanizmu, maksymalne oprocentowanie pożyczki wynosić będzie 2,5 proc.

Należy pamiętać, że rodzaj bazowej stopy procentowej i wysokość marży, znajdują zastosowanie wyłącznie do transakcji kontrolowanych, które decyzją podatnika podlegają uproszczeniu typu safe harbour. Nie mogą one stanowić punktu odniesienia dla podatnika, czy też organu podatkowego, w zakresie ustalania rynkowej wysokości oprocentowania w transakcjach niespełniających warunków określonych w przepisach.

W sytuacji, gdy podatnik nie będzie korzystał z nowego uprawnienia (zarówno z powodu niespełniania warunków, jak i z własnego wyboru), zastosowanie znajdą ogólne zasady weryfikacji rynkowej wysokości oprocentowania.

Anna Skórska, konsultant podatkowy ATA Tax Sp. z o.o.

Masz pytania do autora?

anna.skorska|atatax.pl| |anna.skorska|atatax.pl